İmmünokimya uygulaması; ELISA, immünositokimya ve immünohistokimya gibi tekniklerde biyo-moleküllerin etiketlenmesi ve saptanması için antikorların kullanılmasıdır. Bu yöntemlerin yaşam bilimlerinde geniş bir uygulama alanı vardır.

İmmünokimya iki ana alana ayrılabilir: bağışıklık sisteminin özellikleri, işlevleri ve etkileşimleri üzerine araştırma ve diğer biyomoleküllerin etiketlenmesi ve tespiti için antikorların kullanımı. Çeşitli yaşam bilimi uygulamalarında kullanılan lateral akış testleri, ELISA'lar, immünositokimya (ICC) ve immünohistokimya (IHC) gibi test teknolojilerinde antikorların kullanımına odaklanmaktadır.

İmmünokimyasal algılama teknolojileri; antikorlar ve antijenler arasındaki etkileşime dayanır. Test tasarımına bağlı olarak, antikor ya tanıma elemanı ya da tespit için hedef molekül olabilir. İmmünolojik testlerden elde edilen çıktı, absorban, floresans veya lüminesansın (sıvı numuneler için) doğrudan ölçülmesinden renkli veya flüoresan işaretleyicilerin mikroskop altında görselleştirilmesine kadar önemli ölçüde değişir.

En yaygın olarak tanınan immünolojik test biçimlerinden biri, hamilelik testleri için kullanılan basit kolorimetrik yanal akış testidir ve çok çeşitli insan ve veteriner hastalıklarının saptanmasının yanı sıra gıda güvenliği ve çevre testidir. Bu testler ucuzdur, gerçekleştirmesi kolaydır (genellikle laboratuvar ortamının dışında) ve idrar, kan, tükürük, ter ve su numuneleri gibi çok çeşitli sıvılarla çalışabilir.

ELISA, en yaygın immünolojik test türüdür ve bunlar, çok çeşitli biyomoleküllerin saptanması için bir laboratuvar ortamında yaygın olarak kullanılmaktadır. Invitrodiagnostik (IVD) testlerinin büyük bir kısmı immünolojik test teknolojilerine dayanmaktadır. Bu testlerin saf kimya tekniklerine kıyasla sunduğu daha yüksek hassasiyet ve özgüllük sayesinde.

İmmün boyama, bir laboratuvarda hem araştırma hem de teşhis için kullanılan diğer ana tekniktir. Bu, ilgilenilen bir proteinin (antijen) eksprese edilip edilmediğini belirlemek için hem bireysel hücrelerin (immünositokimya) hem de tüm dokuların (immünohistokimya) incelenmesi için kullanılır.

İmmünokimyasal testlerin temel faydası, kimyasal veya fiziksel analitik yöntemler kullanılarak tespit edilmesi zor olan yakından ilişkili biyomolekülleri tanıma ve ayırt etme yetenekleridir.

İmmünokimya teknikleri, hem numune hem de reaktif hazırlama için ve ayrıca yanal akış ve ELISA testleri için saptama sırasında suya dayanır. Bu nedenle, antikorların dengesizleşmesini veya antikor-antijen bağlanmasına doğrudan müdahale edilmesini önlemek için reaktif hazırlama ve numune işleme boyunca yüksek kaliteli su gereklidir, her ikisi de doğrulukta düşüşe veya hatalı sonuçlara yol açabilir.

İmmünokimya tekniklerinin performansını etkileyen su kaynaklı problemler; bakteriler ve bakteriyel yan ürünler ve daha az ölçüde organikler, iyonlar ve partiküllerdir.

Bakteri ve Bakteriyel Yan Ürünler
Sudaki bakteriler, immünolojik test performansını çeşitli şekillerde etkileyebilir. Klinik teşhis laboratuvarlarında kullanılanlar gibi büyük, otomatik ELISA işleme sistemleri için, bakteri birikmesi sıvı yolu boyunca tıkanmalara veya tortulara yol açarak sıvı transferlerinin doğruluğunu ve yıkama sistemlerinin verimliliğini azaltabilir. Kolorimetrik, floresan veya lüminesan sinyallerin tespiti, reaksiyon karışımlarının opaklığını artıran - hassasiyeti azaltan - ve numunelerin ve reaktiflerin stabilitesini azaltan bakteri büyümesinden de etkilenebilir. Tahlil tasarımına bağlı olarak, tahlil kimyalarına veya antikor-antijen bağlanmasına doğrudan müdahale edebilecek bir dizi bakteri yan ürünü de vardır. Örneğin, buzağı bağırsağı alkalin fosfatazı yaygın olarak amplifikasyon kademelerinde ve bir saptama enzimi olarak kullanılır. Alkalin fosfataz salgılayan bakteri içeren su kullanımı bu nedenle zayıf bir sinyal-gürültü oranına yol açarak hassasiyeti düşürür. Bakteriyel hücreler ayrıca mikroskop altında görülebilir ve doku slaytlarında eserler oluşturabilir.

Organikler
Çeşitli organik maddeler, test performansına ve saptamaya doğrudan veya dolaylı olarak müdahale edebilir. Çoğu durumda öngörülemeyen ve tutarsız sonuçlara yol açar. Örneğin, poliaromatik ve heterosiklik bileşikler, genellikle saptama antikorlarına bağlanan floresan boyalara benzer dalga boylarında doğal olarak floresan olabilir ve önemli bir arka plan "gürültüsü" oluşturur. Organikler ayrıca bağlanma sürecine müdahale edebilir veya enzimleri inhibe edebilir ve bakteriyel çoğalmaya yol açan bakteriler için besin sağlayabilir.

İyonlar
Etkili antijen-antikor bağlanması için optimumpH'ı korumak çok önemlidir, bu nedenle pH dengesini bozabilecek iyonların varlığı en aza indirilmelidir. Ek olarak, metal iyonları, tutarsız sonuçlara yol açacak şekilde boya bağlanmasını, absorpsiyonunu veya floresanı artırabilir veya inhibe edebilir.

Partiküller
Pipetleme işlemleri sırasında partiküllerin ve silika birikintilerinin varlığı iğneleri veya manifoldları tıkayabilir ve tutarsız reaktif / numune eklenmesine yol açarak testin tekrarlanabilirliğini ve duyarlılığını azaltır. Ayrıca, ICC / IHC sonuçlarının yorumlanmasını zorlaştıran doku slaytlarında artifaktlar üretebilirler.

İmmünokimya için gerekli su saflığı, hem kullanılan tekniğe hem de uygulamasına bağlıdır. Tipik olarak, daha az hassas laboratuvar uygulamaları için Tip II su önerilir. Bununla birlikte, klinik uygulamalar için, laboratuvar testlerinde herhangi bir uygulama için kullanılan tüm su, asgari olarak, CLSI tarafından belirlenen Klinik Laboratuvar Reaktif Suyu (CLRW) standardını karşılamalıdır. Ek olarak, immünolojik test analizörü besleme suları, doğru ve tekrarlanabilir sonuçlar sağlamak için cihaz üreticisinin CLRW standartlarından daha katı olabilecek spesifikasyonlarını karşılamalıdır. İmmünositokimya gibi teknikler son derece hassastır ve parazitleri önlemek için en yüksek saflıkta (Tip 1) ultra saf su gerektirir. Tüm akredite ve Validasyon gerektiren uygulamalarınız için mutlaka Tip-1 Ultra saf su kullanılmalıdır.