Biyokimya; bitki, hayvan ve mikroorganizma biçimindeki bütün canlıların yapısında yer alan kimyasal maddeleri ve canlının yaşamı boyunca sürüp giden kimyasal süreçleri inceleyen bilim dalıdır.

Klinik biyokimya; hastalığın teşhisi, tedavisi ve izlenmesini desteklemek için vücut sıvıları ve dokuları üzerinde gerçekleştirilen çok çeşitli Invitro kimyasal ve biyokimyasal testlerin metodolojisi ve yorumuyla ilgilidir.

Biyokimya laboratuvarları; büyük, tam otomatik analizörler kullanarak iki farklı tipte teşhis testi (klinik kimya ve immünolojik testler) sağlar. Bu aletler ya manuel olarak yüklenir ya da mekanik olarak hasta numune tüpleriyle beslenir - genellikle tam kan veya serum, ayrıca balgam, idrar veya dışkı - daha fazla kullanıcı etkileşimi olmadan uçtan uca işleme ve analiz sağlar.

Çoğu klinik kimya testi, kolorimetrik yöntemlere veya iyon seçici elektrot teknolojilerine dayanırken, immünolojik testler, geniş bir karmaşık biyobelirteç yelpazesinin tespitine olanak sağlamak için bir antikor veya enzimatik hedef tanıma elemanını floresan veya lüminesans tabanlı okuma ile birleştirir. Bu çeşitli test türleri ve saptama teknolojileri, test portföylerine ve çıktı gereksinimlerine bağlı olarak ayrı, özel cihazlarda gerçekleştirilebilir veya tek bir yüksek hacimli platformda birleştirilebilir.

Klinik biyokimya; hastaların tanı ve bakımına yardımcı olmak için hastanelerde yapılan tüm patoloji testlerinin büyük bir bölümünü oluşturur. Hastanın klinik sunumuna ve geçmişine bağlı olarak rutin olarak test edilen çok sayıda farklı biyobelirteç vardır. Bunlar, basit testlerden karaciğer veya böbrek fonksiyonunu kontrol etmeye veya kötüye kullanılan bir ilacın varlığını belirlemeye, hormon dengesizliğine veya terapötik ilaçların etkinliğine bakan karmaşık zaman süreci çalışmalarına kadar uzanır.

Bir hastanın vücut sıvılarını spesifikbiyobelirteçlerin varlığı veya yokluğu açısından test etmek, bu hastaların durumunun kesin teşhisinin yanı sıra uygulanan tedavilerin etkililiğinin bir göstergesini sağlamaya yardımcı olabilir.

Biyokimya, sıvıların veya süspansiyonların test edilmesine dayandığından, reaktiflerin, numunelerin ve deterjanların seyreltilmesinden reaksiyon kaplarının ve numune problarının yıkanmasına kadar numune işlemenin hemen hemen her aşamasında yüksek kaliteli su gerekir. Kötü su kalitesi hem testlerin kendisini etkileyebilir.Yanlış veya yanıltıcı sonuçlara yol açar. Safsu kalitesinin yetersiz olması, Analizörlerin genel çalışmasını etkileyerek arıza olasılığını artırır.

Biyokimya ve Klinik Biyokimya analizörlerinin performansını etkileyen temel su problemleri; partiküller, iyonlar, bakteriler ve bakteriyel yan ürünler ile organiklerdir.

Partiküller:
Numune ve reaktiflerin çok düşük hacimlerde kullanılması nedeniyle, pipetleme işlemleri sırasında partiküllerin varlığı, reaksiyon kabına tutarsız hacimlerde reaktiflere ve / veya numunelerin eklenmesine yol açarak tahlillerin hem özgüllüğünü hem de hassasiyetini azaltabilir. Ek olarak, partiküller reaksiyon karışımının opaklığını artırarak hassasiyette daha fazla azalmaya yol açabilir.

Çözünmeyen veya düşük çözünürlüğe sahip partiküller, sıvı transferleri için kullanılan kılcal damarları bloke ederek ve sıvı bağlantılarında ve sınırlarında tortuların veya ölçeklenmenin oluşmasına neden olarak, bakteri büyümesini ve biyofilm oluşumunu teşvik ederek analizörün çalışmasını da etkileyebilir.

İyonlar:
İyonik kirlenme, çeşitli kimya testleri ve immünolojik testlerin performansını etkileyen sorunlar. Örneğin, yıkama suyundaki iyonlar çapraz kontaminasyona / taşınmaya yol açabilirken, seyreltici veya standartlardaki iyonlar reaktiflerin stabilitesini etkileyerek zamanla kaymaya ve doğruluk kaybına yol açabilir. Bu tip kontaminasyondan kaynaklanan düşük direnç, ayrıca aşırı reaktif tüketimi ve israfı ile daha sık kalibrasyon ihtiyacına yol açarak test sürelerini ve maliyetlerini artırabilir.

Bakteri ve Bakteriyel Yan Ürünler:
Analizör su kaynaklarında bakteri varlığı hem genel cihaz performansını hem de test sonuçlarını çeşitli şekillerde etkileyebilir. Partiküllere benzer şekilde, sıvı yolu boyunca tıkanmalara veya birikintilere neden olarak sıvı transferlerinin doğruluğunu ve yıkama sistemlerinin verimliliğini azaltırlar. Test performansı, reaksiyon karışımlarının opaklığını artıran - hassasiyeti azaltan - ve örneklerin ve reaktiflerin stabilitesini azaltan bakteri büyümesinden de etkilenebilir. Benzer şekilde, çeşitli bakteriyel yan ürünler, tahlil kimyalarına veya bağlanmaya doğrudan müdahale edebilir. Örneğin, Pseudomonasaeruginosa gibi bakterilerden salınan floresein bazlı boyalar, kalibrasyon sırasında yüksek boşluklara ve aralık dışı standartlara ve ayrıca yanlış pozitif sonuçlara yol açabilir.

Organikler:
Çeşitli organik bileşikler, tahlil performansına ve saptamaya doğrudan veya dolaylı olarak müdahale edebilir. Girişimin kesin mekanizması ve derecesi, kirletici madde, analit ve saptama yöntemine bağlı olarak önemli ölçüde farklılık göstererek, öngörülemeyen ve tutarsız sonuçlara yol açar. Örneğin, karboksilik asitler, aktif bölgelere bağlanarak ve ko-faktör metallerle kompleks oluşturarak enzim aktivitesine ve immünoanalizlere müdahale edebilir. Diğer organikler, enzimleri farklı mekanizmalar yoluyla inhibe edebilir ve flüoresan saptamayı etkileyebilir.